บทที่ 30 30

“ขอบคุณเจ้าค่ะ” นางตอบไม่เต็มเสียงมากนักเพราะถูกสายตาของเขาตรึงไว้ นางขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะเร่งฝีเท้าเดินออกไปที่ด้านหน้าวังเพื่อขึ้นรถม้านางรอไม่ถึงครึ่งเค่อรถม้าก็มารับนางกลับอาราม

อ๋องเก้าเห็นนางเดินไปแล้วเขาเหมือนมีบางอย่างที่ลืมพูด “เดี๋ยว”

นางหยุดเดินแล้วหันกลับไปมองเขา

ฉินจิ้นเหออมยิ้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ